Málið er að Seljandi átti ekki húsið í upphafi, Þjóðin lánaði honum afnot !!!!

Málið er að Seljandi átti ekki húsið í upphafi, Þjóðin lánaði honum bara  afnot af því !!!!

Og málið dautt

„Eigandinn heldur áfram að borga“

Athugasemdir

[Fannar frá Rifi, 23.5.2009 kl. 17:36]

í upphafi voru frjálsar veiðar. ríkið bannaði frjálsar veiðar. þeir sem höfðu stundað útgerð fengu aðeins brot af því sem þeir gátu áður veitt. kvótinn er takmörkun á veiðum og leyfi til þess að vinna og nýta fisk.

það sem þú vitnar í er lagaklásúla sem sett var mörgum árum eftir að lög um kvótakerfið var sett á. eftir á vinsældarpólitík stjórnmálamanna. þjóðin lánaði ekki eitt né neitt. ríkið bannaði mönnum að veiða eins og þeir höfðu áður gert. það eina sem þú kemur með er að þú veist ekkert um sjávarútveg eða sögu útgerðar hér á íslandi og apar upp allt eftir gróu á leiti. 

[zetor (IP-tala skráð) 23.5.2009 kl. 17:53]

Aflahlutdeild ber öll einkenni eignar. Þeir hagsmunir sem felast í aflahlutdeild eru í nánum tengslum við ákveðinn aðila öðrum fremur. Um er að ræða réttarstöðu þar sem ákveðnum aðila eða aðilum eru fengin einkaumráð tiltekins verðmætis, þ.e. aflahlutdeildar. Um er að ræða hagsmuni sem metnir verða á fjárhagslegan mælikvarða. Þá fer að meginstefnu til um umráð, not og ráðstafanir aflahlutdeildar sem um eign væri að ræða.

Aflaheimildir út af fyrir sig eru andlag lögskipta, þ.e. í kaupum, sölu og leigu og eru, þó með óbeinum hætti sé, grundvöllur veðsetningar. Aflaheimildir ganga að erfðum og af þeim er goldinn erfðafjárskattur sem reiknaður er út á grundvelli markaðsvirðis þeirra í samræmi við ákvæði laga. Í lagaframkvæmd hefur verið tekið mið af því að um fjárhagslega hagsmuni sé að ræða. Aðkeypt aflahlutdeild telst skattskyld eign, sbr. 73. gr., sbr. 48. gr. laga nr. 90/2003 um tekju- og eignarskatt. Í þessu sambandi má benda á dóm Hæstaréttar 1993, bls. 2076

Segja má að þegar litið er til staðreynda og lagalegra atriða hafi framkvæmdin í raun eflt stöðu aflaheimilda sem sjálfstætt andlag eignarréttar á kostnað inntaks þess fyrirvara sem gerður var í 3. málslið 1. gr. laganna um fiskveiðistjórnun. Eftir því sem tíminn hefur liðið hafa þau rök fest sig í sessi að litið sé á aflaheimildir sem eign í skilningi 72. gr. stjskr. Hafa fræðimenn reyndar bent á þessa staðreynd.

[magnus (IP-tala skráð) 23.5.2009 kl. 17:58]

Einmitt. þjóðin lánaði manni húsið, leigulaust, maðurinn stofnaði ehf og seldi eheffinu húsið sem hann átti ekki, ehffið tók lán og greiddi manninum andvirði hússins. Maðurinn eyddi peningunum í lúxus, hlutabréf ofl. og lagði dávæna summu inn á reiknig í Lux í nafni félags sem hann stofnaði á Tortilla......................en nú vill þjóðin fá húsið aftur og skal það afhendast í áföngum (herbergi fyrir herbergi) á 20 árum.

Hins vegar fer eheffið líklega á hausinn, þannig að þjóðin, sem á bankann, fær skellinn, lánið sem veitt var til kaupa á þýfinu fæst ekki greitt.

Sem þýðir að þjóðin kaupir í raun sitt eigið hús á uppsprengdu verði.

Það býður svo uppá að þegar helmingaskipta-flokkarnir komast aftur til valda geta þeir  ánað sínum manni húsið leigulaust á nýjan leik.

Helmingaskipta-flokkarnir munu líklega komast til valda innan skamms tíma, af því að þjóðin er óánægð með að nýja stjórnin geti ekki reddað málunum í hvelli sársaukalaust og þjóðin neytar að horfast í augu við raunveruleikann.

Venjulegur íslendingur er á móti svokallaðri spillingu, ef hann fær ekki að taka þátt í henni sjálfur.

[Björn (IP-tala skráð) 23.5.2009 kl. 18:12]

Hárrétt hjá IcyWebbi þjóðin á húsið og veitti "útgerðarmönnum" afnotarétt af húsinu.  Útgerðarmenn máttu framselja afnotaréttinum.

[Björn (IP-tala skráð) 23.5.2009 kl. 18:15]

Svo eru þessir útgerðamenn "kvótaeigendur" búnir að skrúfa verðið á afnotaréttinum handvirkt upp í fáránlegar upphæðir sem enginn heilvita maður skilur.

[magnus44 (IP-tala skráð) 23.5.2009 kl. 18:21]

Afsakið að það vantar stafi í nokkur orð hjá mér og ufsilonið í neitar.......var svo upptekinn við innihald dæmisögunnar..... hvar eru helvítis gleraugun mín.........

[Villi Asgeirsson, 24.5.2009 kl. 06:11]

Dæmisaga Magnúsar gæti verið hárrétt. því miður.